Youssra

Op 16 jarige leeftijd op 8 april 2005 bekeerd. Dit is haar verhaal in haar woorden.

Interesse
Toen ik van de basisschool over ging naar de middelbare school veranderde veel. Ik kwam op een school met veel verschillende nationaliteiten. Ik vond het leuk op mijn nieuwe school omdat ik geïnteresseerd was in de culturen en praatte dus ook veel met iedereen om ze zo te leren kennen. Ik leerde een lief Marokkaans meisje kennen en raakte goed bevriend met haar, we gingen altijd met elkaar om. Zo kwam ik ook meer te weten over de Islam. Zij droeg geen hoofddoek maar haar moeder wel. Ik kwam er wel eens thuis en zag dan hoe haar moeder het gebed verrichtte. Dit was voor mij fascinerend.

Er was een meisje bij mij op school die ik toch altijd anders vond dan andere meisjes. Ze droeg op een dag ineens een Hijaab en dat was anders dan ik gewend was. Maar ik vond het wel mooi. Hoewel ik haar niet echt kende stapte ik toch op haar af om te zeggen dat ik het haar heel mooi vond staan. Ze was verbaasd maar bedankte me. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Ik begon op internet informatie op te zoeken. Ik zocht veel zelf, want ik wilde mijn klasgenoten niet vertellen dat ik met de Islam bezig was. Ik was net 1 maand bezig en ik wist al best veel. Ik maakte meer contact met bekeerde moslims/moslima’s en leerde ook weer veel van hun ervaring.

Aan moeder vertellen
Op een dag wilde ik mijn moeder vertellen dat ik met de Islam bezig was en dat ik het geloof interessant vond. Ik vertelde het haar niet op deze manier, want dat durfde ik niet. Ik had een verhaal van een bekeerd meisje uitgeprint en ‘s avonds op het bed van mijn moeder gelegd. Ik hoopte dat zij het in de avond voor het slapen gaan zou lezen. Toen ik in de ochtend naar school ging sliep zij nog. Hoewel ik erg nieuwsgierig was of ze het had gelezen, heb ik haar niet wakker gemaakt. Na schooltijd begon ik zenuwachtig te worden van de gedachte dat mijn moeder thuis op me wachtte.  

Toen ik binnen kwam gaf ze me een kus en bracht me eten. Samen aan tafel waren we in het begin stil totdat mijn moeder ineens vroeg wat ik met het verhaal wilde vertellen. Was mijn interesse in de Islam de reden waarom ik zo vaak achter de pc zat? Ik vertelde haar dat ik al een tijdje bezig was met de Islam en dat het geloof mij aansprak. Ze vond het nogal vaag en ging er verder niet op in. Na een dag of 2 kwam ze erop terug. Ze stelde een serieuze vraag: wil jij Moslim worden? Ondanks dat ik een korte tijd met de Islam bezig was, was (en is) de Islam voor mij het ware geloof. Ik wist dat ik Moslim wilde worden en was dankbaar dat Allah (swt)  mij het licht liet zien. Mijn moeder schrok er in het begin wel van maar ze accepteerde het alhamdoellilah.

De shahada
Een kennis van mij kwam vaak in de moskee waar ik ook een keer was geweest voor een lezing. Ik vroeg hem of het goed was als ik vrijdag langs kwam om de shahada afteleggen. Hij zou het vragen aan de Imam. Die avond vertelde hij nog dat ik vrijdag om half 2 aanwezig moest zijn. Ik was best zenuwachtig want het was al over 3 dagen. Samen met mijn buurvrouw en mijn moeder zijn we naar moskee gegaan (Abu Bakkar Essadik). In de moskee werd ik ineens emotioneel en kreeg ik rillingen over mijn hele lichaam. Samen met mijn buurvrouw en mama liepen we naar de gebedsruimte voor vrouwen. Ze keken mijn moeder verbaasd aan omdat ze geen hijaab droeg. Toen het tijd werd voor salaat al-dohr vertelde de imam in het Arabisch dat er een nieuwe zuster bij zal komen genaamd Youssra (mijn Islamitische naam). Ik hoorde die naam maar wist niet wat hij verder zei. Mijn buurvrouw vertaalde dat hij aan het vertellen was dat er een nieuwe zuster bij was gekomen. Ineens keken alle vrouwen mij trots en huilend aan, ze stonden op en kwamen mij allemaal feliciteren omdat ik moslima zou worden. Ze kuste me helemaal plat en waren erg trots om te zien dat een Nederlandse moslim werd. Ik zelf moest ook huilen, voor mij was het de mooiste dag in me leven! Samen met mijn buurvrouw liepen we naar een andere zaal waar de mannen en de imam zaten.

Ik zou nu de shahada op moeten zeggen maar ik was het vergeten! Ik was zo zenuwachtig dat ik even niks meer wist. Ik liep de zaal in met ogen die vol tranen stonden, ik zag niks maar werd geleid naar de stoel. De imam groette mij en vroeg hoe ik in de islam was gekomen en of het voor mij het ware geloof was. Ik antwoordde trots “Ja!” maar meer zei ik niet. Daarna keek ik door de zaal en zag heel veel mannen, waardoor ik nog zenuwachtiger werd. Toen vroeg de imam of ik de shahada zelfstandig op kon zeggen ik moest even denken en ja dat kon ik. “Ashaadoe an-la-ila-ha ALLAH wa ashadou ana mohammad rasoulah ALLAH” waarna volgde “ALLAH OE AKBAR” ik kreeg over me hele lichaam kippenvel zo mooi hoe dat erna werd gezegd echt mash’Allah! Ik kreeg van de imam een tas met een gebedskleedje en een paar boekjes over de Islam. Samen met mijn buurvrouw liepen we weer terug naar waar de vrouwen gedeelte. Trots liep ik naar me mama en ze was ook nieuwsgierig naar wat ik gedaan had.

Ik wil de mensen bedanken die mij altijd steunen en altijd hebben geholpen. Moge Allah (swt) ons iman sterker maken en nog meer mensen leiden naar het pad van Allah (swt).

Heb jij nog laatste woorden wat je wilt zeggen zeggen tegen hen die op het randje staan, en nog twijfelen om te bekeren?
Ik wil tegen deze mensen zeggen dat ze niet naar anderen moeten luisteren, want als de keus eenmaal gemaakt is en je er echt achter staat dat deze mensen het dan toch wel accepteren.

Als je terug blikt naar je ‘vorige’ leven, mis je bepaalde aspecten?
Nee, enkel bepaalde vleeswaren –LOL-